R. Johnson, L. Peters, B. Siegfried, MD Ellis
Τμήμα Εντομολογίας, Πανεπιστήμιο της Nebraska, Lincoln Nebraska, ΗΠΑ
Οι μελισσοκόμοι αναγκάζονται να χρησιμοποιούν ακαρρεοκτόνα (βαρροοκτόνα) για να μειώσουν τον πληθυσμό βαρρόας στις κυψέλες. Η χρησιμότητα των ακαρρεοκτόνων εξαρτάται από την ανεκτικότητα των μελισσών στα παρασιτοκτόνα και στις δόσεις, οι οποίες σκοτώνουν τη βαρρόα. Η ανεκτικότητα των μελισσών σε τρία κοινά ακαρρεοκτόνα – coumaphos (Chekmite), fenpyroximate (Hivastan) και tau-fluvalinate (Apistan) φαίνεται να οφείλεται στην ικανότητα της μέλισσας να μεταβολίζει τα παρασιτοκτόνα αυτά μέσω της δράσης της κυτοχρωμικής μονοξυγενάσης P450.
Όμως, η ικανότητα της μέλισσας να μεταβολίζει τα παρασιτοκτόνα φαίνεται να υποχωρεί όταν η μέλισσα εκτίθεται σε πολλά διαφορετικά ακαρρεοκτόνα ταυτόχρονα πολύ πιθανό σενάριο, όπως δείχνουν δημοσιευμένες τιμές ακαρρεοκτόνων σε μελισσοκέρι. Οι μέλισσες που αντιμετώπισαν μια υποθανατηφόρα δόση του coumaphos ήταν 14 φορές πιο ευάλωτες στο tau-fluvalinate, όπως έδειχνε η αλλαγή του LD50. Παρομοίως, μετά από έκθεση σε υποθαντηφόρες δόσεις του fenpyroximate οι μέλισσες ήταν 7,6 και 5,6 πιο ευάλωτες στο coumaphos και tau-fluvalinate, αντιστοίχως.
Οι μέλισσες, επίσης, έρχονται συχνά σε έκθεση με μυκητοκτόνα σε καλλιέργειες, εφόσον οι ουσίες αυτές θεωρούνται ασφαλείς για αυτές και δεν υπάρχουν απαγορεύσεις στη χρήση τους σε περιόδους άνθησης. Ωστόσο, μερικά μυκητοκτόνα μπορεί να επηρεάσουν την ανεκτικότητα της μέλισσας σε άλλα παρασιτοκτόνα, όπως και στα ακαρρεοκτόνα. Αυτές οι μέλισσες που προ-εκτεθήκανε σε pyraclostrobin και boscalid (το Pristine περιέχει και τα δυο) ή σε chlorothalonil (Bravo) ήταν πιο ευάλωτες σε όλα τα ακαρρεοκτόνα υπό μελέτη. Η προέκθεση με το μυκητοκτόνο prochloraz, όμως, αύξησε την τοξικότητα του coumaphos (72 φορές) του fenpyroximate (23 φορές) και του tau-fluvalinate (1118 φορές). Τα αποτελέσματα αυτά, επιβεβαιώνουν προηγούμενες εργασίες στις οποίες αποδείχτηκε ότι η οικογένεια μυκητοκτόνων (π.χ. το prochloraz) που αποτρέπει τη βιοσύνθεση εργοστερόλης, αποτρέπει επίσης το μεταβολισμό, μέσω της P450, παρασιτοκτόνων σε μέλισσες. Με βάση αυτά τα αποτελέσματα, ίσως είναι συνετή απόφαση εκ μέρους των μελισσοκόμων να αποφεύγουν την επανειλημμένη χρήση ακαρρεοκτόνων που επηρεάζουν το σύστημα P450 -tau-fluvalinate, coumaphos και fenpyroximate και να αποφεύγουν τα ακαρρεοκτόνα αυτά, όταν πιθανά οι μέλισσες θα έρθουν σε επαφή με τα συγκεκριμένα μυκητοκτόνα που αποτρέπουν τη βιοσύνθεση εργοστερόλης.
Σχόλιο από εμάς:
Η ταυτόχρονη χρήση ακαρρεοκτόνων και μυκητοκτόνων (αγρού) δεν μπορεί να ελεγχθεί από τον μελισσοκόμο, εκτός και αν δεν μεταφέρονται τα μελίσσια σε «επικίνδυνες» περιοχές. Να δούμε στο τέλος ποιος θα κάνει την επικονίαση. Η ταυτόχρονη (ή συνεχόμενη) χρήση ακαρρεοκτόνων δεν είναι διαδεδομένη στην μελισσοκομική πρακτική. Η εναλλαγή ακαρρεοκτόνων από χρονιά σε χρονιά, μειώνει την ανθεκτικότητα της βαρρόα στα όποια ακαρρεοκτόνα. Δεν ξέρουμε ακόμη ποιες είναι οι χρονικές αποστάσεις εφαρμογής μεταξύ δύο ή περισσοτέρων ακαρρεοκτόνων.
Σχολιάστε το άρθρο