Τελικά, οι μέλισσες μοιάζουν αρκετά με τα ανθρώπινα όντα, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό Science. Όπως και οι άνθρωποι, αλλά και άλλα θηλαστικά, κάποιες μέλισσες διαθέτουν ένα πιο περιπετειώδες πνεύμα, ενώ άλλες είναι περισσότερο «οκνές και συντηρητικές», προτιμώντας να κινούνται εκ του ασφαλούς.
Η έρευνα, που διεξήχθη από εντομολόγους του Πανεπιστημίου του Illinois, αποκαλύπτει ότι εκτός του ότι οι μέλισσες διαφέρουν μεταξύ τους ως προς το πνεύμα της περιπέτειας που διαθέτουν, επηρεάζονται ταυτόχρονα από τις ίδιες χημικές ουσίες που παρατηρούνται και στον ανθρώπινο εγκέφαλο και καθορίζουν τη συμπεριφορά των ανθρώπινων όντων και κάποιων θηλαστικών.
Είναι γνωστό ότι οι κοινωνίες των μελισσών έχουν σαφή και αυστηρή οργάνωση και σε μια κυψέλη οι μέλισσες επιτελούν διαφορετικές και συγκεκριμένες εργασίες. Κι όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Φαίνεται, λοιπόν, πως και οι μέλισσες έχουν τις δικές τους προσωπικότητες που καθορίζουν το ρόλο τους μέσα στην κυψέλη ανάλογα με τις προτιμήσεις και την προσωπικότητά τους. «Οι μέλισσες διαφέρουν ως προς την επιθυμία τους να εκτελέσουν συγκεκριμένα καθήκοντα», σημειώνει ο καθηγητής εντομολογίας Gene Robinson, ο οποίος ηγήθηκε της μελέτης.
Τόσο στην αναζήτηση νέας φωλιάς όσο και στην αναζήτηση τροφής, υπάρχουν μέλισσες πρωτοπόροι και μέλισσες περισσότερο συντηρητικές. Λίγες είναι οι τολμηρές μέλισσες που ψάχνουν για τη νέα φωλιά και είναι συνήθως οι ίδιες μέλισσες που δεν γυρνούν ξανά και ξανά στις ίδιες, δοκιμασμένες «καλές πηγές τροφής». Αντίθετα, εξερευνούν νέες πηγές σε άνθη με νέα χρώματα και μυρωδιές, ενώ οι συντρόφισσές τους στην πλειοψηφία τους παίζουν στα σίγουρα και μένουν στο ρόλο της απλής τροφοδοσίας, χωρίς νέες συγκινήσεις. Οι πιο περιπετειώδεις μέλισσες επιτελούν έναν σημαντικό ρόλο, αφού αυτή η λειτουργία τους είναι συχνά ζωτικής σημασίας για την επιβίωση όλης της κυψέλης.
Οι ερευνητές ανέλυσαν και συνέκριναν τα γονίδια και των δυο ομάδων μελισσών, βρίσκοντας τουλάχιστον 1.000 γονιδιακές διαφορές μεταξύ των πιο ριψοκίνδυνων και των πιο συντηρητικών μελισσών.
Και επειδή τελικά στη φύση του δεν αντιστέκεται κανείς, οι επιστήμονες προσπάθησαν να χειραγωγήσουν τις τεμπέλες μέλισσες (με ντοπαμίνη και γλουταμάτη) για να γίνουν πιο ριψοκίνδυνες με θετικά αποτελέσματα.
Σχολιάστε το άρθρο