Μια πολύ συγκεκριμένη και απλή πρόταση, προς άμεση υλοποίηση
«Η Εθνική Οδός στην αμερικάνικη πολιτεία της Γιούτα έκλεισε προσωρινά όταν αναποδογύρισε ένα φορτηγό και σκορπίστηκε το φορτίο του… Οι μέλισσες μεταφερόντουσαν στην Καλιφόρνια για την επικονίαση καλλιεργειών αμυγδαλιών της επόμενης Άνοιξης. Η Εθνική Οδός 15 έκλεισε για αρκετές ώρες, καθώς διάφοροι μελισσοκόμοι της περιοχής δούλευαν όλη νύχτα να συγκεντρώσουν τις χαμένες μέλισσες … Προσπαθήσαμε να μεταφέρουμε τις μέλισσες όσο μακριά γινότανε από την πόλη», είπε σε δημοσιογράφο του Reuters ο κ. Melvin Taylor, μελισσοκόμος της περιοχής, «επειδή όταν ξημερώσει οι μέλισσες θα είναι πολύ αγριεμένες εφόσον το σπίτι τους έχει διαλυθεί… Σε παρόμοιο περιστατικό νωρίτερα το καλοκαίρι, περίπου 14 εκατομμύρια μέλισσες χάθηκαν στην Εθνική Οδό του Αϊντάχο, όταν αναποδογύρισε το φορτηγό που τις μετέφερε». …ήταν ένα απόσπασμα από είδηση του BBC στις 25 Οκτωβρίου 2011.
Πέρα από τα εντυπωσιακά μεγάλα μεγέθη των κονβόι, των μελισσιών ανά φορτηγό, των πραγματικά τεράστιων αποστάσεων, αυτό που πραγματικά μας εντυπωσίασε στο παραπάνω οδικό-μελισσοκομικό ατύχημα είναι η ετοιμότητα της τοπικής μελισσοκομικής κοινότητας να δώσει μια μεγάλη και επείγουσα βοήθεια, ώστε να βρεθεί μια γρήγορη και αποτελεσματική λύση.
Ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα έχει τις γνωστές δυσκολίες του απεγκλωβισμού των τυχόν τραυματιών και την απελευθέρωση του δρόμου.
Ένα μελισσοκομικό αυτοκινητιστικό ατύχημα εκτός των παραπάνω έχει μια πολύ σημαντική διαφορά. Έχει μέλισσες παντού, στην γύρω περιοχή του ατυχήματος, που τσιμπάνε όποιον βρουν, μετά μανίας. Φανταστείτε τώρα, να υπάρχουν τραυματίες, να έχει έρθει το ασθενοφόρο και η πυροσβεστική και να πρέπει να απεγκλωβίσουν τους ανθρώπους. Ακόμη και ελαφρά τραυματίες να είναι, ποιος θα πλησιάσει να βοηθήσει; Οι νοσοκόμοι ή οι πυροσβέστες; Κανείς τους. Όχι από μειωμένη αίσθηση του καθήκοντός τους, ούτε από ελλειμματική εκπαίδευση. Μονάχα από φόβο. Ποιος θα πλησιάσει και να τον τσιμπάνε στα γυμνά μέρη του σώματός του μέλισσες ή να τρυπώνουν μέσα από τα ρούχα με στόχο να βρουν απροστάτευτο δέρμα για να τσιμπήσουν με μανία; Γιατί κάτω από τέτοιες συνθήκες, ξέρουμε καλά ότι με μανία ψάχνουν να τσιμπήσουν. Μία μόνο κυψέλη «ανοίγει» στις μεταφορές και γίνεται πανδαιμόνιο τσιμπημάτων, όχι να γίνει ατύχημα και να σπάσουν πολλές κυψέλες. Η μόνη λέξη που ίσως περιγράφει με σχετική σαφήνεια μια τέτοια κατάσταση είναι Χάος με κεφαλαίο και μεγάλο Χ. Ο μόνος τρόπος για να απεγκλωβιστούν τραυματίες και να ανοίξει ο δρόμος είναι να επέμβουν οι πυροσβέστες και να ρίξουν αφρό για να «αφοπλίσουν» κατ’ αρχήν τις μέλισσες και εν τέλει να τις θανατώσουν. Να θανατώσουν, όχι μόνο αυτές που περιφέρονται γύρω από τις κατεστραμμένες κυψέλες, αλλά και τις υπόλοιπες που τελικά θα θανατωθούν από υπερθέρμανση.
Στο πιο πάνω φρικτό σενάριο, το σημείο στο οποίο πρέπει να σταθούμε, είναι η βέβαιη καθυστέρηση που θα υπάρξει να μην κοστίσει ανθρώπινες ζωές και κατά δεύτερο την ολική απώλεια των μελισσιών.
Τί θα έπρεπε να προβλέψουμε λοιπόν, τί θα έπρεπε να προνοήσουμε, τί θα έπρεπε να οργανώσουμε για να έχουμε όσο δυνατόν λιγότερα δυσάρεστα αποτελέσματα σε ένα μελισσοκομικό αυτοκινητιστικό ατύχημα;
Ο πρώτος που μαθαίνει το συμβάν είναι η τροχαία, είτε από τον ίδιο τον οδηγό (μελισσοκόμο) είτε από τους περαστικούς. Η τροχαία λοιπόν θα βρεθεί πρώτη αντιμέτωπη με το πρόβλημα και εκείνη θα καλέσει σε βοήθεια, ασθενοφόρο, πυροσβεστική, γερανό και όποιον άλλο ειδικό θα μπορούσε να βοηθήσει. Και ποιοι είναι οι ειδικοί; Φυσικά, οι συνάδελφοι μελισσοκόμοι, που με τα καπνιστήρια τους, τις μάσκες τους, τα γάντια τους, θα απεγκλωβίσουν τραυματίες, θα μαζέψουν τις μέλισσες και θα τις μεταφέρουν πιο μακριά για να ανοίξει ο δρόμος σε συνεργεία οδικής βοήθειας, ώστε να απομακρύνουν το όχημα ή τα οχήματα.
Η τροχαία είναι υπεύθυνη για ό,τι συμβαίνει στο οδικό δίκτυο. Και μάλιστα αν συμβεί ένα οποιοδήποτε ατύχημα και πάρουμε το εκατό (100) θα ειδοποιηθεί το κοντινότερο τμήμα τροχαίας, της περιοχής του ατυχήματος. Με την τροχαία πρέπει να συνεργαστούμε. Αναγκαστικά, υποχρεωτικά, χωρίς να φορτίσουμε αυτή την συνεργασία μας με όποια προκατάληψη ή σκιώδη προδιάθεση. Η τροχαία θα βοηθήσει και εμείς μαζί της, για το καλό των συναδέλφων μελισσοκόμων που τους έτυχε η «κακή στιγμή», για το καλό των άλλων ανθρώπων που μπορεί να είναι τραυματισμένοι, για το καλό των μελισσιών.
Και πώς οργανώνουμε μια τέτοια προσπάθεια; Με 4 πολύ απλά βήματα. Κάποιος μελισσοκόμος ή κάποιοι μελισσοκόμοι σε κάθε Νομό της χώρας, μέσα από το σύλλογό τους, το συνεταιρισμό τους ή και μεμονωμένα σαν μια ομάδα φίλων αν ο σύλλογος ή ο συνεταιρισμός δεν υπάρχει ή είναι ανενεργός, μαζεύονται σε ένα καφενείο, ουζερί, σπίτι ή πλατεία και κουβεντιάζουν την αναγκαιότητα της δημιουργίας μιας τέτοιας ομάδας. Δεν χρειάζεται να μαζευτούν όλοι οι μελισσοκόμοι του Νομού. Μπορεί να μην συμβεί κανένα μελισσοκομικό ατύχημα στη ζωή σας. Δεν χρειάζεται να μαζευτούν δεκάδες μελισσοκόμοι σε ένα ατύχημα. Μερικοί φτάνουν. Και αν χρειαστεί η βοήθεια περισσότερων, σίγουρα με μερικά τηλέφωνα, θα έρθουν και άλλοι.
Γράφουν σε ένα χαρτί τα ονόματα και τα τηλέφωνα (κινητά και σταθερά) όλων αυτών που μαζευτήκαν ή και άλλων που δεν είναι εκεί. Ένας υπολογιστής και ένας εκτυπωτής είναι σίγουρα διαθέσιμος σε κάποιον από την ομήγυρη. Την επομένη ή μια από τις επόμενες ημέρες πηγαίνουν μερικοί (3-5) στην τροχαία και ζητούν να δουν τον διοικητή. Του λένε την ιδέα τους, καθαρά και σύντομα, του δίνουν να διαβάσει και το παρόν τεύχος του «Μελισσοκόμου» (γιατί εκτός του άρθρου που διαβάζετε τώρα έχει και την είδηση του BBC που δείχνει την πρακτική άλλων χωρών), του ζητάτε να ενημερώσει το προσωπικό της τροχαίας, να τοιχοκολλήσει τη λίστα που του δώσατε (ή να εφαρμόσει την όποια άλλη πρακτική ενημέρωσης έχει η τροχαία), να σας ενημερώσει για τον οποιοδήποτε προβληματισμό του, τον καλημερίζετε και φεύγετε.
Καλό είναι να του «βαστάμε» και 2-3 κιλά μέλι, έτσι για να του ανασύρουμε τις γλυκές γευστικές μνήμες. Αν τώρα τύχετε σε κάποιον αλλεργικό στο μέλι, πάρτε το ευγενικά και στείλτε του βασιλικό πολτό. Πόσο πιθανό, να είναι αλλεργικός και Διοικητής τροχαίας; Αυτό το λέμε «γκαντεμιά».
Μια επαναληπτική επίσκεψη δεν βλάπτει μετά από μια-δυο εβδομάδες. Αυτό ήταν. Η Μελισσοκομική Ομάδα έκτακτης ανάγκης είναι πλέον έτοιμη. Ξαναγράφουμε τα βήματα εν’ συντομία, για να δείτε πόσο απλά και γρήγορα είναι:
Βήμα 1. Συνάντηση μιας ομάδας φίλων μελισσοκόμων και συζήτησης για το θέμα συντροφιά με καφέ ή τσίπουρα.
Βήμα 2. Γράψιμο σε ένα χαρτί – πιο καλά δακτυλογραφημένο, ονομάτων και τηλεφώνων (κινητών και σταθερών) των παρευρισκομένων μελισσοκόμων ή και άλλων γνωστών τους και φίλων.
Βήμα 3. Επίσκεψη στον Διοικητή της Τροχαίας και ενημέρωσή του για την ύπαρξη της «Μελισσοκομικής Ομάδας έκτακτης ανάγκης».
Βήμα 4. Επαναληπτική επίσκεψη στην τροχαία.
Αυτό ήταν. Η «Μελισσοκομική Ομάδα έκτακτης ανάγκης» είναι πλέον έτοιμη. Δεν χρειάζεται ούτε καταστατικό, ούτε όρκους αιώνιας πίστης και αγάπης, ούτε αρχηγό και πρόεδρο, ούτε καν ετήσια συνδρομή. Αν οργανωθεί μέσα από κάποιο σύλλογο ή συνεταιρισμό, καλώς να γίνει. Αν όχι, μια διευρυμένη ομάδα φίλων και μελισσοκόμων αρκεί. Και μιλάμε μόνο για οδικά μελισσοκομικά ατυχήματα σε δρόμους επαρχιακούς ή μεγάλης κυκλοφορίας. Σε δρόμους αγροτικούς ή σε χωράφια, για ένα βούλιαγμα ή μια στραβοτιμονιά, ένας γερός ιμάντας, ένα κινητό τηλέφωνο και μια βοήθεια τρακτέρ, μας λύνει τα προβλήματα, χωρίς πολλά πολλά. Αν βέβαια θέλουν κάποιοι να διευρύνουν τις δράσεις της ομάδας, ας το κάνουν. Όσο περισσότερα συμπεριλάβουν στην συζήτησή τους (συν+ ζητώ), τόσο το καλύτερο για όλους.
Τίποτε άλλο περίεργο και πολύπλοκο. Τόσο απλά. Το μόνο που χρειάζεται είναι η συνειδητοποίηση των δυσκολιών και των κινδύνων της εργασίας μας. Το μόνο που χρειάζεται είναι η συνειδητοποίηση μιας λέξης που κυκλοφορεί έντονα τον τελευταίο καιρό, ένθεν και ένθεν. Αλληλεγγύη. Τόσο απλά. Αλληλεγγύη και μια ελάχιστη συλλογικότητα. Να ακόμη μια λέξη ξεχασμένη πολλά χρόνια τώρα. Αλληλεγγύη και συλλογικότητα. Τόσο απλά.
Αν «ωχαδερφίσουμε» (ωχ, δε βαριέσαι βρε αδερφέ) για άλλη μια φορά, αυτό που θα καταφέρουμε είναι να στερήσουμε την πολύτιμη –ειδική– βοήθειά μας σε απεγνωσμένους ανθρώπους και ανήμπορες μέλισσες. Τόσο απλά.
Ελπίζουμε ποτέ να μην χρειαστεί η βοήθεια της «Μελισσοκομικής Ομάδας έκτακτης ανάγκης». Αν όμως χρειαστεί, τότε να είμαστε σε θέση να βρεθούμε στο σωστό μέρος την ώρα που πρέπει.
Όσοι πάντως το οργανώσουν, ας μας ενημερώσουν, με ένα τηλέφωνο, ένα γράμμα, ένα e-mail, έτσι για δούμε αν το μελάνι τούτο πήγε χαμένο ή όχι.
Ανεξαγόρας Λ. Σκιδούρης 
Η εθνική οδός της Γιούτα έκλεισε λόγω απόδρασης 20 εκατομμυρίων μελισσιών από αναποδογυρισμένο φορτηγό
Είδηση του BBC, 25 Οκτωβρίου 2011
Η εθνική οδός στην αμερικάνικη πολιτεία της Γιούτα έκλεισε προσωρινά όταν αναποδογύρισε ένα φορτηγό και σκορπίστηκε το φορτίο του, ελευθερώνοντας 20 εκατομμύρια μέλισσες. Οι μέλισσες μεταφερόντουσαν στην Καλιφόρνια για την επικονίαση καλλιεργειών αμυγδαλιών της επόμενης άνοιξης. Η εθνική οδός 15 έκλεισε για αρκετές ώρες, καθώς διάφοροι μελισσοκόμοι της περιοχής δούλευαν όλη νύχτα για να συγκεντρώσουν τις χαμένες μέλισσες.
Το συγκεκριμένο ταξίδι ήταν το τελευταίο των 160 φορτηγών γεμάτων μέλισσες από τους Adee Honey Farms της Νότιας Ντακότα. Το βράδυ της Κυριακής 23 Οκτωβρίου, η τροχαία έκλεισε τις λωρίδες με κατεύθυνση προς το Νότο, κοντά στα σύνορα με την Αριζόνα. Ο δρόμος άνοιξε νωρίς το πρωί της Δευτέρας, αλλά η τροχαία προειδοποίησε τους οδηγούς να μην ανοίξουν τα παράθυρα των οχημάτων τους.
«Ο οδηγός έχασε τον έλεγχο, χτύπησε το διάζωμα και αναποδογύρισε», δήλωσε ο κ. Todd Johnson αξιωματικός της τροχαίας της πολιτείας της Γιούτα. «Βέβαια, μετά είχαμε μέλισσες παντού».
Άτομα των πρώτων βοηθειών έβγαλαν τον οδηγό, τον κ. Louis Holst μαζί με τη σύζυγό του Tammie από το φορτηγό, αλλά τους έκαναν επί τόπου επίθεση οι απελευθερωμένες μέλισσες. «Απλά, αρχίσαμε να κουνάμε τα ρούχα μας», είπε ο κ. Holst στο «Associated Press». «Τσίμπησαν τη γυναίκα μου παντού στο σβέρκο».
Ο κ. Holst είπε ότι τον τσίμπησαν οι μέλισσες τουλάχιστον 12 φορές και χτύπησε επίσης στο μέτωπο. Η κα. Holst είχε μώλωπες σε διάφορα σημεία μαζί με πολλά τσιμπήματα. Οι μέλισσες τσίμπησαν 2 άτομα της τροχαίας επίσης. Ο κ. Richard Adee, ιδιοκτήτης των Adee Honey Farms ανέφερε ότι το φορτίο, με αξία περίπου των $116.000 (81.965 ευρώ) «χάθηκε σχεδόν ολοσχερώς».
Οι μελισσοκόμοι της περιοχής δούλευαν όλη νύχτα μαζεύοντας τις μέλισσες, αλλά τη Δευτέρα οι περισσότεροι κάτοικοι των 460 μελισσιών είχαν πεθάνει ή χαθεί. «Προσπαθήσαμε να μεταφέρουμε τις μέλισσες όσο πιο μακριά γινόταν από την πόλη», είπε σε δημοσιογράφο του Reuters, ο κ. Melvin Taylor, μελισσοκόμος της περιοχής, «επειδή όταν ξημερώσει οι μέλισσες θα είναι πολύ αγριεμένες εφόσον το σπίτι τους έχει διαλυθεί». Σε παρόμοιο περιστατικό νωρίτερα το καλοκαίρι, περίπου 14 εκατομμύρια μέλισσες χάθηκαν στην εθνική οδό του Αϊντάχο, όταν αναποδογύρισε το φορτηγό που τις μετέφερε.
Σχόλιο από εμάς:
Το πολύ σημαντικό της είδησης κατά τη γνώμη μας, είναι η φράση που αναφέρεται δυο φορές στο κείμενο του BBC: «Οι μελισσοκόμοι της περιοχής δούλευαν όλη νύχτα μαζεύοντας τις μέλισσες». Για το θέμα αυτό όμως να διαβάσετε την πρότασή μας για τη δημιουργία «Μελισσοκομικών Ομάδων έκτακτης ανάγκης». Στο σχολιασμό της είδησης τώρα.
Οι Adee Honey Farms, μελισσοκομική επιχείρηση, βρίσκεται στο Bruce της Ν. Ντακότα, 2739 km (χιλιόμετρα) βορειοανατολικά από το Σακραμέντο της Καλιφόρνιας, πρωτεύουσα της πολιτείας και πόλη της κεντρικής κοιλάδας, όπου καλλιεργούνται οι αμυγδαλιές σε μια περιοχή με μήκος 720 km και εμβαδόν 58.000 km2 (τετραγωνικά χιλιόμετρα)!!! (ξαναδιαβάστε το)
Ας το δούμε λίγο πιο αναλυτικά:
Η Καλιφόρνια έχει ηπειρωτική έκταση περίπου 391.000 km2 και από αυτά καλλιεργούνται με αμυγδαλιές τα 58.000 km2. Η Ελλάδα έχει ηπειρωτική έκταση περίπου 107.000 km2.
Δηλαδή στην Καλιφόρνια καλλιεργείται με αμυγδαλιές μια έκταση λίγο περισσότερο από τη μισή ηπειρωτική Ελλάδα. Δηλαδή αν κάποιος βρίσκεται στην περιοχή αυτή και κοιτάξει γύρω του θα δει μόνο αμυγδαλεώνες. Αν τώρα μεταφερθεί με αυτοκίνητο κατά μήκος της συγκεκριμένης κοιλάδας κατά 680 km (όσο η απόσταση Καβάλας – Αθήνας) θα δει πάλι αμυγδαλιές, όπως αμυγδαλιές θα βλέπει και σε ολόκληρη τη διαδρομή. Να βαρεθείς να βλέπεις αμυγδαλιές. Να μην θέλεις να ξαναδείς αμυγδαλιά στην υπόλοιπη ζωή σου. Για τέτοια μεγέθη μιλάμε.
Όπως αντιλαμβανόμαστε, καλύτερα τώρα, οι επικονιαστικές ανάγκες όλων αυτών των δασών αμυγδαλιάς, γιατί για καλλιεργημένα ιδιωτικά δάση μιλάμε, είναι τεράστιες. Αυτός είναι και ο μοναδικός λόγος που χιλιάδες φορτηγά με μελίσσια ταξιδεύουν από άκρη σε άκρη των ΗΠΑ για να φτάσουν στους αμυγδαλεώνες της Καλιφόρνια. Επικονιαστικές ανάγκες επί αμοιβή για τους μελισσοκόμους ή καλύτερα για τις μελισσοκομικές επιχειρήσεις. Η Καλιφόρνια παράγει πάνω από το 80% της παγκόσμιας παραγωγής αμυγδάλου, γι’ αυτό το λόγο και το CCD αποτελεί ένα τεράστιο πρόβλημα και η εντατική έρευνα πάνω στο θέμα έχει προκαλέσει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον και ανάλογης γιγάντιας χρηματοδότησης. Οι 20.000.000 μέλισσες που αναφέρονται στη συγκεκριμένη είδηση του BBC μάλλον είναι υπερβολικές, αν σκεφτεί κανείς ότι αυτή την εποχή τα μελίσσια είναι μονά, καθώς πηγαίνουν για ξεχειμώνιασμα στην εν’ λόγω περιοχή. Το κλίμα της Καλιφόρνιας είναι παρόμοιο με το δικό μας (μεσογειακό). Το συγκεκριμένο κομβόι είχε 160 φορτηγά, σε μια ομαδική μεταφορά με περίπου 50.000 κυψέλες!! Μεγάλη μεταφορά, από όπου και αν την δεις.
Για να δούμε και λίγο την ιστορική εικόνα, να αναφέρουμε ότι η αμυγδαλιά είναι δέντρο με καταγωγή από την Μέση Ανατολή και εξαπλώθηκε στη Μεσόγειο από τους Αιγύπτιους, Έλληνες και Ρωμαίους. Στη Βόρεια Ευρώπη μεταφέρθηκε αργότερα και στην Αγγλία μετά το 1.500 μ.Χ. Αργότερα και στη Βόρεια Αμερική από τους Άγγλους. Και για να μην αφήσουμε παραπονεμένη και την πνευματική εικόνα, να αναφέρουμε και τη φράση του Νίκου Καζαντζάκη: Ρώτησαν την αμυγδαλιά, αν υπάρχει Θεός και η αμυγδαλιά άνθισε.
Σχολιάστε το άρθρο