Οι μέλισσες είναι γνωστές για τα επώδυνα τσιμπήματά τους, αλλά ίσως κάποια μέρα να γίνουν εξίσου γνωστές για την παροχή φυσικών αναισθητικών. Συγκεκριμένα, οι μέλισσες δαγκώνουν τα ζώα που είναι πάρα πολύ μικρά για να τσιμπήσουν, κάτι που δεν ήταν γνωστό μέχρι σήμερα. Κατά τη διαδικασία αυτή, οι μέλισσες απελευθερώνουν την 2-επτανόνη (2-H), που όπως αποδείχθηκε έχει αναισθητικές ιδιότητες.
Έρευνα που διεξήχθη με επικεφαλής τον Δρ. Αλέξανδρο Παπαχριστοφόρου, διδάκτορα μελισσοκομίας στο ΑΠΘ σε συνεργασία με Γάλλους επιστήμονες, έδειξε ότι όπως και το φίδι, η μέλισσα δαγκώνει τα μικρά ζώα, όπως το άκαρι της βαρρόα και τον κηρόσκορο, και κατόπιν με το φυσικό αναισθητικό 2-επτανόνη (2-H) τα παραλύει, ώστε να μπορεί ευκολότερα να το μεταφέρει έξω από την κυψέλη.
Μέχρι τώρα, η 2-επτανόνη (2-H) –φυσική ένωση που βρίσκεται σε πολλές τροφές και απελευθερώνεται κατά το δάγκωμα εντόμων- θεωρούνταν μια φερορμόνη συναγερμού των μελισσών ή ένας χημικός δείκτης –σήμα που χρησιμοποιούν οι μέλισσες για να ειδοποιήσουν τις συντρόφισσές τους ότι έχουν επισκεφθεί κάποιο λουλούδι. Οι επιστήμονες, όμως, ανακάλυψαν ότι η 2-επτανόνη (2-H) έχει αναισθητικές ιδιότητες.
«Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι αυτή η δεύτερη γραμμή άμυνας των μελισσών είχε περάσει απαρατήρητη για τόσο πολύ καιρό», δήλωσε ο κ. Παπαχριστοφόρου. «Οι μελισσοκόμοι θα μείνουν έκπληκτοι από την ανακάλυψη, η οποία είναι πιθανό να προκαλέσει ριζικές αναθεωρήσεις σε καλά παγιωμένες πεποιθήσεις. Ασφαλώς, θα οδηγήσει τη μελισσοκομική έρευνα σε άλλες κατευθύνσεις», εκτιμά.
Τα ευρήματα της έρευνας, που δημοσιεύτηκε στο PlosOne, θα λειτουργήσουν σε δυο επίπεδα. Πρώτον, η αποκάλυψη ότι οι μέλισσες δαγκώνουν τους εχθρούς, που δεν μπορούν να τσιμπήσουν, προσθέτει στη βιολογική γνώση των επιστημόνων έναν ακόμα παράγοντα για την έρευνά τους. Και δεύτερον, η ανακάλυψη ενός φυσικού αναισθητικού με τεράστιες δυνατότητες, θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ανάπτυξη καλύτερων τοπικών αναισθητικών.
Σχολιάστε το άρθρο