Στις μέρες μας, μέρες έντονων αντιπαραθέσεων, όλοι σπεύδουν να «καταδικάσουν τη βία από όπου κι αν προέρχεται». Με την ίδια ευκολία δεχόμαστε φαινόμενα, χωρίς ανάλυση, με μια χονδροειδή παράθεση γεγονότων και συμπεράσματα που αφορούν φαινόμενα χωρίς προηγούμενη έρευνα. Αυτό κάνουν κατά κόρον τα δελτία των ειδήσεων των μεγάλων τηλεοπτικών καναλιών και οι εφημερίδες ευρείας κυκλοφορίας στην πλειοψηφία τους.
Προσφάτως, μεγάλη έκταση έλαβε το θέμα των Μεταλλείων στη Χαλκιδική, όχι λόγω της συζήτησης που έχει ξεκινήσει για το αν και κατά πόσον η δραστηριότητα αυτή είναι προς το συμφέρον τελικά της τοπικής ή της ευρύτερης κοινωνίας, του περιβάλλοντος, των παραγωγικών τομέων, αλλά λόγω των βίαιων επεισοδίων με φωτιές, καραμπίνες, ομήρους κτλ. Οι θεατές και αναγνώστες έγιναν μάρτυρες ενός γκανγκστερικού σκηνικού σαν αυτά που ευαρεστούνται να παρουσιάζουν τα δελτία των ειδήσεων, χωρίς καμία απολύτως ανάλυση ή έστω παράθεση των στοιχείων που οδήγησαν σε αυτή τη βία. Το να καταδικάζεις τη βία είναι εύκολο και πολύ διπλωματικό. Το να βρίσκεις τις αιτίες και τα γεγονότα που την γέννησαν είναι όμως δημοσιογραφία και φιλαλήθεια.
Από την πλευρά του, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Δένδιας, ξεχνώντας ότι προστατεύει τον πολίτη, έσπευσε να δηλώσει «Η Ελλάδα είναι ένα ευρωπαϊκό κράτος δικαίου. Έχουμε όλοι την υποχρέωση να εξασφαλίσουμε τη δυνατότητα ξένων επενδύσεων στη χώρα. Είναι η μόνη λύση για να αντιμετωπίσουμε το τεράστιο και δραματικό πρόβλημα της ανεργίας». Τέτοιες γενικότητες παρόλο που αποτελούν θέσεις, δεν λύνουν κανένα απολύτως πρόβλημα. Επιπλέον, ο δήμαρχος Χρήστος Πάχτας δήλωσε ότι «δραστηριότητες χιλιάδων ετών μπορούν να συνυπάρξουν αντί να εχθρεύονται η μία την άλλη, όπως, άλλωστε, το έχει αποδείξει η ίδια η ζωή. Ο τόπος μας, μας χωράει όλους», αγνοώντας προφανώς τα επιστημονικά δεδομένα για τις επιπτώσεις της εξόρυξης στον τουρισμό, στη μελισσοκομία, στη γεωργία και τη βιώσιμη ανάπτυξη.
Οι κινητοποιήσεις των πολιτών κατά των μεταλλείων συμβαίνουν αρκετό καιρό τώρα. Ο λόγος τους και τα επιχειρήματά τους δεν έχουν γνωστοποιηθεί στο ευρύ κοινό. Το ίδιο και οι αναλύσεις των επιστημόνων με τα πώς και τα γιατί. Κανένα «μεγάλο» μέσο δεν «μπήκε στον κόπο» να προβάλει το θέμα, μέχρι τώρα. Ξαφνικά, όλοι ασχολούνται με τα μεταλλεία της Χαλκιδικής, τάσσονται υπέρ ή κατά και φυσικά «καταδικάζουν τη βία από όπου κι αν προέρχεται». Το ευρύ κοινό μαθαίνει για βία και καταστροφές, για ανθρώπους που εμποδίζουν άλλους ανθρώπους να εργαστούν και για μια ενδεχομένως μικρή –και μακρινή- περιβαλλοντική καταστροφή. Η έννοια της περιβαλλοντικής καταστροφής, θεωρείται φυσικά κάτι δευτερεύον και δεν αναλύεται ποτέ. Ποιος νοιάζεται για το περιβάλλον, ενώ οι άνθρωποι πεινούν; Αυτό είναι που μένει τελικά στον τηλεθεατή –αναγνώστη και φυσικά η καταδίκη της βίας από όπου κι αν προέρχεται.
Ενημερωθείτε για τις επιπτώσεις της μεταλλευτικής δραστηριότητας στη μελισσοκομική δραστηριότητα στο ιστολόγιο που δημιουργήθηκε ειδικά για αυτόν το σκοπό http://beegoldorbegold.wordpress.com/
Σχολιάστε το άρθρο