Κάπως ανακριβές τόσο σε ορισμένα σημεία όσο και ως προς τη γενική του τοποθέτηση, μας φάνηκε το ρεπορτάζ του ένθετου Επαγγελματικές Ευκαιρίες της εφημερίδας Έθνος «Τα μυστικά την μελισσοκομίας για γλυκό και εύκολο εισόδημα», ειδικά αυτή την περίοδο που πολλοί αναζητούν απεγνωσμένα διεξόδους επιβίωσης. Ευχάριστο είναι να διαβάζει κανείς για τις μέλισσες και τα προϊόντα τους, αλλά να ξέρουμε και για τι πράγμα μιλάμε. Το συγκεκριμένο άρθρο μας προτρέπει να επενδύσουμε στις μέλισσες και να κερδίσουμε τον «γλυκό πλούτο τον οποίο προσφέρουν απλόχερα».
Όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Οι μέλισσες δεν προσφέρουν απλόχερα τον γλυκό τους πλούτο, αλλά μετά από την κατάλληλη μεταχείριση από τον μελισσοκόμο. Βασισμένο στη λογική του εύκολου, άμεσου και άκοπου κέρδους, που θα λέγαμε ότι διέπει γενικά την ελληνική νοοτροπία, το άρθρο ίσως κάνει τους αδαείς να πιστέψουν ότι θα σωθούν επενδύοντας λίγα χρήματα στη μελισσοκομία, η οποία αυτόματα θα τους αποφέρει μόνο κέρδη, χωρίς να χρειαστεί να έχουν κάποια εκπαίδευση, χωρίς να χρειαστεί να αποκτήσουν γνώση και πείρα για το πολύτιμο έντομο. Δίνει ακόμα την εντύπωση ότι η μελισσοκομία δεν είναι μία τέχνη, αλλά απλώς μια τεχνική, κάτι εύκολο και απλό που θα μπορούσε να κάνει ο καθένας. Ο καθένας δηλαδή θα μπορούσε να γίνει μελισσοκόμος. Ο καθένας που θέλει να βγάλει χρήματα.
Σίγουρα, πάντως, η προτροπή αυτή μόνο τους μελισσοκόμους και τη μελισσοκομία δεν θα μπορούσε να βλάψει. Οι νέοι, επίδοξοι μελισσοκόμοι θα είναι αυτοί που θα μπορούσαν να ζημιωθούν χάνοντας χρήμα και χρόνο, αν δουν τη μελισσοκομία τόσο ωφελιμιστικά.
Οι περισσότεροι επαγγελματίες μελισσοκόμοι θα μπορούσαν με υπευθυνότητα να μιλήσουν για την πραγματική φύση του επαγγέλματός τους: τα προβλήματα, τις παγίδες, τις θυσίες που απαιτεί η μελισσοκομία, τις χαμένες μελισσοκομικές χρονιές και κυρίως το κατά πόσον το κέρδος που βγάζουν, αν βγάζουν είναι «εύκολο» και κυρίως «γρήγορο». Και οι περισσότεροι θα μπορούσαν να βεβαιώσουν τους νέους, επίδοξους μελισσοκόμους ότι μόνο με πραγματική γνώση και την πείρα που θα αποκτηθεί με τον καιρό, με σεβασμό στη μέλισσα και το περιβάλλον θα πετύχουν οικονομικές (αλλά και άλλες) απολαβές στο τέλος (Δείτε σχετικά και το άρθρο για «Τα 9 θανάσιμα αμαρτήματα των νέων μελισσοκόμων»).
Οι κυριότερες ανακρίβειες που βρήκαμε στο άρθρο είναι:
-Ανακρίβεια Νο 1
Ένα μελίσσι παραφυάδα, μόνο ο πληθυσμός με τα πλαίσια, κοστίζει 10 έως 12 ευρώ το πλαίσιο. Δηλαδή μια παραφυάδα 5 πλαισίων κοστίζει 50- 60 ευρώ.Η καινούργια κυψέλη κοστίζει (μέση τιμή αγοράς) 40 ευρώ. Αν προσθέσεις συνδετήρες, χρώμα, οι υπόλοιπες κηρήθρες, φτάσαμε στα 50 ευρώ. Άρα σύνολο για μια παραφυάδα, 5 πλαισίων, γύρω στα 100 ευρώ το ελάχιστο.
Ένα μελίσσι για να είναι παραγωγικό θα πρέπει να είναι 20 πλαισίων. Για να γίνει από την παραφυάδα των 5 πλαισίων σε παραγωγικό 20 πλαισίων, θα χρειαστεί εκτός της γνώσης, μεταφορές, ταΐσματα, θεραπείες και επισκέψεις ενδιάμεσα. Αν κάποιος αρχίσει με 10 μελίσσια, γιατί το κόστος συναρτάται του αριθμού κυψελών, μιλάμε δηλαδή έτσι πρόχειρα για τουλάχιστον 50 (και λίγα λέμε) ευρώ ανά κυψέλη. Δηλαδή άλλα 500 ευρώ τρέχοντα έξοδα. Και δεν μιλάμε βέβαια να αρχίσει με 100 μελίσσια για να μειώσει αναλογικά τα έξοδα γιατί θα πελαγώσει από την απειρία του και θα «χάσει τα αυγά και τα πασχάλια».
-Ανακρίβεια Νο 2
Μελιτοεξαγωγέας, βαρέλι, μαχαίρια, ξέστρα, καπνιστήρια, έξτρα πατώματα και καπάκια για τρύγους – χειρισμούς, τροφοδότες, διαφράγματα, βιβλία, σεμινάρια δεν φτάνουν 1.500 ευρώ. Και στη στέγη του σπιτιού του ή στην αυλή του να έχεις κανείς τα μελίσσια χρειάζεται να αγοραστούν όλα τα πιο πάνω εργαλεία. Στη στέγη του σπιτιού ή στην αυλή, δεν γίνεσαι επαγγελματίας μελισσοκόμος, αλλά ιδιοκτήτης εντόμων, κάτι σαν ιδιοκτήτης pet. Αν μιλάμε για μελισσοκομία που θα συμμετάσχει στο οικογενειακό εισόδημα ή έστω να δίνει μια μικρή ώθηση σε αυτό χρειάζεται: αποθήκη και φορτηγάκι ή αυτοκίνητο με τρέιλερ. Ας μην δώσουμε ποσά για αυτά γιατί «θα μας πάρει από κάτω».
-Ανακρίβεια Νο 3
Οι επιδοτήσεις για τις αντικαταστάσεις κυψελών ισχύουν σε ένα ποσοστό επί των υπαρχόντων κυψελών και μόνο για τις γονοφωλιές, τις μισές κυψέλες δηλαδή. Αναλυτικά: Για κατόχους μέχρι και 149 μελισσοσμηνών το ποσοστό των επιχορηγούμενων κυψελών επί του αριθμού των επιλέξιμων καθορίζεται σε 3,5%. Για κατόχους περισσοτέρων ή ίσων με 150 μελισσοσμηνών το ποσοστό των επιχορηγούμενων κυψελών επί του αριθμού των επιλέξιμων καθορίζεται σε 6,11%. Δηλαδή αν ένας νέος μελισσοκόμος έχει αγοράσει 50 κυψέλες θα επιδοτηθεί για τις 1.75 κυψέλες, δηλαδή θα πάρει το μυθικό ποσό των περίπου 50 ευρώ. Για την επιδότηση μετακινήσεων δεν μιλάμε, γιατί επιδοτούνται μελισσοκόμοι που έχουν στην κατοχή τους πάνω από 150 κυψέλες και ασκούν πιστοποιημένα (δελτία αποστολής, φορτωτικές) την νομαδική μελισσοκομία.
-Ανακρίβεια Νο 4
Το συμβατικό μέλι λιανικώς πουλιέται από 7 έως 13 ευρώ το κιλό, αναλόγως της ποικιλίας (κωνοφόρα, θυμάρι κ.λπ.) και τον τόπο παραγωγής. Το βιολογικό από 10-12 και πάνω. Οι τιμές χονδρικής δεν ξεπερνούν τα 3 ευρώ για την πλειονότητα του παραγόμενου συμβατικού μελιού. Εξαιρούνται το μέλι Ελάτου που φτάνει, δεν φτάνει τα 4 ευρώ και το θυμάρι στα 5,5- 6 ευρώ. Η σημαντικότερη ανακρίβεια εδώ αφορά μια πληροφορία που αποκρύπτεται. Πόσο μέλι θα βγει; Ο μέσος όρος στην Ελλάδα, ας πούμε ότι είναι 15 κιλά. Αν και το πιθανότερο που θα συμβεί σε ένα νέο μελισσοκόμο είναι να μην το πιάσει αυτό το νούμερο. Έστω όμως. Δηλαδή στα 10 μελίσσια, αν όλα πάνε καλά, 150 κιλά, δηλαδή 1.050 με 1.950 ευρώ, αν πουληθεί όλο. Αν πουληθεί όλο, γιατί τα στοιχεία δείχνουν ότι η κατανάλωση του μελιού πέφτει στις παρούσες συνθήκες. Τα έξοδα της χρονιάς συνεχίζουν να τρέχουν και θα έρθει χειμώνας. Τροφοδοσίες, θεραπείες κ.λπ. Ο πολτός μπορεί να φτάσει τα 40 ευρώ με μέσο όρο τα 25.
Το σημαντικότερο όλων, όμως, είναι ότι μιλάμε για μια αγροτική-κτηνοτροφική εργασία, δηλαδή καμιά βεβαιότητα. Δεν αγοράζουμε εμπόρευμα και το πουλάμε με 30% κέρδος, δηλαδή αν το πουλήσουμε θα βγάλουμε ένα ποσό αυξημένο κατά 30%, θα αγοράσουμε και άλλο εμπόρευμα κ.λπ. Καμιά βεβαιότητα. Τα μελίσσια, ο καιρός, τα φυτά και οι γνώσεις μας προηγούνται της παραγωγής μελιού.
Σχολιάστε το άρθρο