D. Sammataro, J.A. Yoder, J. Finely, R. Simonds, E. Olson, G. Degrandi-Hoffman
Κέντρο Έρευνας της Μέλισσας «Carl Hayden», Tucson, Arizona, USA
Δεκατρείς συγκεκριμένοι μύκητες εντοπίστηκαν σε γύρη μελισσών και είναι οι εξής: Absidia sp., Alternaira sp., Bipolaris sp., Fusarium sp., Mucor sp., Penicillium sp., Rhizopus sp., Trichoderma sp., Ascosphaera apis (ασκοσφαίρωση), Aspergillus flavus, A. Niger και Cladosporium. Οι μύκητες εντοπίστηκαν με καλλιέργεια σε άγαρ από δεξτρόζη πατάτας και άγαρ Melin-Nokrans.
Τα δείγματα της γύρης μελισσών συλλέχτηκαν από μελίσσια που επικονιάζουν αμυγδαλιές της Καλιφόρνιας και από άλλα μελίσσια στην Αριζόνα. Ποσοτικά, τα δείγματα από την Καλιφόρνια περιείχαν μικρότερο αριθμό ειδών μυκήτων (A. Niger, A. Flavus, Aspergillus spp., Penicillium spp., Cladosporium spp., Rhizopus spp.) σε σύγκριση με τα δείγματα γύρης μελισσών από τα μελίσσια της Αριζόνα. Η παρατήρηση αυτή επιβεβαιώνεται από τα αποτελέσματα της μελέτης μας ότι ο αριθμός κονιδίων στη γύρη μελισσών των δειγμάτων της Καλιφόρνια ήταν 3-5 φορές μικρότερος από αυτό των δειγμάτων της Αριζόνα.
Μελετήσαμε στο εργαστήριο τις επιδράσεις μυκητοκτόνων στους μύκητες γύρης μελισσών και βρήκαμε ότι μειώθηκε η ανάπτυξη και ο πολλαπλασιασμός τους, με αποτέλεσμα την ύπαρξη μικρότερου αριθμού κονιδίων. Τα κονίδια αποτελούν το κύριο μέσο εξάπλωσης των μυκήτων. Επομένως, τα επίπεδα των μυκήτων στη γύρη μελισσών μπορεί να μειωθούν σημαντικά ως αποτέλεσμα μειωμένης ποσότητας κονιδίων σε ένα περιβάλλον που εκτίθεται σε μυκητοκτόνα, όπου, για παράδειγμα, οι μέλισσες μεταφέρουν γύρη στην κυψέλη η οποία περιέχει λιγότερα κονίδια λόγω της παρουσίας των μυκητοκτόνων.
Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι ο A. apis ήταν ο πιο ευαίσθητος μύκητας του μελισσιού επειδή: 1) οι περισσότεροι μύκητες του μελισσιού παρήγαγαν ανασταλτικές ουσίες εναντίον του A. apis, εμποδίζοντας έτσι την εξάπλωσή του και την ανάπτυξη κονιδίων του, επομένως υπάρχει κοινή ευαισθησία στη χημική μεσολάβηση των διαφόρων μυκήτων, 2) η παρουσία άλλων μυκήτων (A. Niger και Rhizopus sp.) εμπόδισε την ακτινωτή ανάπτυξη του A. αpis κατά 40% – η μεγαλύτερη μείωση ανάπτυξης όλων των μυκήτων της μελέτης, 3) ένα μυκήλιο του A. αpis εκμεταλλεύτηκε και σκεπάστηκε εύκολα από άλλα είδη, χωρίς σημαντική αντίσταση ή άμυνα. Ο πιο ευπροσάρμοστος μύκητας ήταν ο Trichoderma sp. με την έννοια ότι έδειχνε ενέργειες ελέγχου εναντίων σχεδόν όλων των άλλων 13 μυκήτων. Αν εξαφανιστούν οι άλλοι μύκητες, τότε μπορεί να δούμε μια αύξηση του A. Apis.
Σχολιάστε το άρθρο